На ​Дрини Ћуприја (Na Drini Ćuprija) 2 csillagozás

Vigyázat! Cselekményleírást tartalmaz.

Najpoznatiji ​roman Ive Andrica (Nobelova nagrada za knjizevnost 1961.) hronoloski prati cetiri veka zbivanja oko velikog mosta preko reke Drine u Visegradu, koji je izgradio veliki vezir Mehmed pasa Sokolovic, poreklom iz tih krajeva. Godine 1516. Mehmed pasa je, prema vladajucem obicaju uzimanja „danka u krvi”, kao srpski decak na silu odveden u tursku vojsku i poturcen da bi se kasnije uzdigao lestvicama vlasti i postao prvi do sultana. Kao mocnik, odlucio je da u rodnom kraju podigne zaduzbinu, veliki kameni most na jedanaest lukova. Most je integrativna tacka romaneskne naracije i njen glavni simbol. Sve prolazi, samo on ostaje da ukaze na trosnost ljudske sudbine. Most je mesto dodira istorijski verifikovanih licnosti i bezimenih likova koji su plod pisceve imaginacije. Roman „Na Drini cuprija” u kojem se uglavnom dosledno hronoloski opisuje svakodnevni zivot visegradske kasabe je, zapravo, „visegradska hronika”. Roman pocinje dugim geografskim opisom visegradskog kraja i… (tovább)

Najpoznatiji ​roman Ive Andrica (Nobelova nagrada za knjizevnost 1961.) hronoloski prati cetiri veka zbivanja oko velikog mosta preko reke Drine u Visegradu, koji je izgradio veliki vezir Mehmed pasa Sokolovic, poreklom iz tih krajeva. Godine 1516. Mehmed pasa je, prema vladajucem obicaju uzimanja „danka u krvi”, kao srpski decak na silu odveden u tursku vojsku i poturcen da bi se kasnije uzdigao lestvicama vlasti i postao prvi do sultana. Kao mocnik, odlucio je da u rodnom kraju podigne zaduzbinu, veliki kameni most na jedanaest lukova. Most je integrativna tacka romaneskne naracije i njen glavni simbol. Sve prolazi, samo on ostaje da ukaze na trosnost ljudske sudbine. Most je mesto dodira istorijski verifikovanih licnosti i bezimenih likova koji su plod pisceve imaginacije. Roman „Na Drini cuprija” u kojem se uglavnom dosledno hronoloski opisuje svakodnevni zivot visegradske kasabe je, zapravo, „visegradska hronika”. Roman pocinje dugim geografskim opisom visegradskog kraja i navodjenjem vise legendi o nastanku mosta, od kojih je posebno markantna ona o uzidjivanju hriscanske dece u jedan od stubova. Poreklo legende je u nacionalnom mitu i epskoj viziji sveta koja je knjizevni ekvivalent toga mita. Legende su po pravilu paralelne, imaju hriscansku i muslimansku verziju. Kraj romana pada u 1914. godinu kada su trupe austrougarske monarhije, u povlacenju, ozbiljno ostetile most. Sa rusenjem mosta izdise i Alihodza, jedan od najcesce pominjanih likova, koji simbolizuje kraj starih vremena. Izmedju pocetka i kraja romana, izmedju gradjenja i rusenja mosta, siri se pripovedacki luk dug cetiri stotine godine u kojem, u formi vrlo razvijenih epizoda, zapravo, celih prica, Andric nize sudbine visegradskih ljudi, svih vera. Most, kao nemi svedok, pamti ukrstaj i prividno trpeljivo prozimanje, a u stvari antagonizam razlicitih kultura, vera i tradicija i dve civilizacije, istocne i zapadne.